Siedem grzechów głównych: PYCHA

„Cierpienie niekoniecznie prowadzi do skromności; bywa raczej przeciwnie. Albowiem im więcej cierpimy, tym bardziej uważamy się za kogoś nietuzinkowego, nawet jeśli nadmierne próby rodzą w nas poczucie unicestwienia. Skądinąd współgra ono znakomicie z pychą”. Emil Cioran

PAW, WRÓBELEK I KUKUŁKA

Każdy z nas zna kogoś, kto chodzi z uniesioną brodą i wręcz emanuje poczuciem wyższości nad otoczeniem. Taka osoba wydaje nam się pewna siebie, zazwyczaj dobrze zarabia, dobrze wygląda i ma niezłe gadane. Złość, która w nas się pojawia wobec tej osoby jest efektem zazdrości, co zakwita niczym chwasty na wiosnę. Z wykrzywioną wargą. przewracając oczami opiniujemy taką personę do innych (oczywiście za jej plecami). Że jest wyniosła, że zadziera nosa, że jest płytka, pusta i inne wątpliwie przyjazne określenia. A w głębi duszy, choć możesz teraz na głos zaprzeczać i krzyczeć do monitora- chcesz być taki sam. Pragniesz, by to inni zazdrościli Tobie. Bo wiesz, że wśród szaroburych wróbelków i cwanych kukułek jest taki paw, co przyciąga spojrzenia, wzbudza podziw i rozsiewa swój urok dokoła.

PYCHA ZŁA

„Nie podoba mi się wyniosłość, nie podobają mi się ludzie, którzy stawiają siebie wyżej od innych. Mam ochotę dać im rubla i powiedzieć: jak się dowiesz, ile jesteś wart, to wrócisz i oddasz resztę”. Lew Tołstoj

We własnym mniemaniu jesteś wyjątkowy jak jednorożec, który robił kupę tęczowymi lodami i uważasz, że uprawnia Cię to do patrzenia na innych z góry, oceniając ich jako gorszych, głupszych, wybrakowanych i niedorastających Ci do pięt. Myślisz, że możesz wiele, bo jeśli nie wszystko, to tylko dlatego, że taki jest Twój wybór. Że zawsze i wszędzie biją się o Ciebie, nigdy Ty nie zabiegasz o coś czy o kogoś. Należy Ci się najlepsze i najfajniejsze, bo tylko takie rzeczy mogą choć po części odzwierciedlić Twój poziom zajebistości. Żyjesz w iluzji własnej nieomylności, mądrości, trafności osądów.

Wyniosłość nie przysparza prawdziwych przyjaciół ani serdecznych znajomych. Gromadzisz wokół siebie jedynie osoby, którą muszą Ci schlebiać i prawić komplementy. Zamiast się rozwijać i samodoskonalić, energię wkładasz w utrzymywanie iluzji na własny temat i dokarmianie swojego ego. Samotność skraca życie, a brak prawdziwych i szczerych rozmów z osobami, którym możesz zaufać przybliża Cię do depresji. W ostatecznym rozrachunku ( jakkolwiek go widzisz) jesteś na minusie. Bo pycha idzie ramię w ramię z chciwością. Ani super ciało, ani zasobne konto, ani wpływowi znajomi, ani świetny samochód, ani drogi zegarek, ani podróże jachtem dokoła świata, ani najlepsze imprezy nie są trwałe i dają jedynie ulotne poczucie przyjemności, które mylisz ze szczęściem. Zdecydowanie bardziej satysfakcjonujące i radosne dla serce jest, kiedy na łożu śmierci trzymasz za rękę bliską osobę, a nie klamkę nowego Jaguara…

Pozwolę sobie zacytować Pana Wojciecha Eichelbergera, który tak mówi o byciu pysznym (wywiad znajdziecie TU) :

„Gdy nie znamy swojej prawdziwej wartości, rozpaczliwie próbujemy ją wykreować, gromadząc wokół modne i drogie atrybuty władzy, wpływu i znaczenia. Ale nie na wiele się to zdaje. Stare chińskie przysłowie mówi: skarb, który został wniesiony do domu przez główną bramę, nie jest prawdziwym skarbem tego domu. To znaczy, że wszystko, co przychodzi z zewnątrz, nie jest naszym prawdziwym skarbem, nie wpływa na naszą wartość. Prawdziwym skarbem zawsze była i będzie nasza istota.”

PYCHA DOBRA

Osoba pewna siebie jest świadoma, że jest człowiekiem i wiąże się z tym cały pakiet zarówno rzeczy przyjemnych, jak i tych mniej miłych. Potrafi powiedzieć wprost, że oczekuje szacunku, miłości i dobra. Na pierwszy rzut oka wygląda to właśnie jak narcyzm i wywyższanie się. Jednak nie jest to żadne odkrycie roku ani pysznienie. Zarówno Ty, jak i ja, i nasz sąsiad czy współpracownik zasługuje, by traktować go na równi ze sobą. Wszyscy znamy biblijne zdanie, które przerodziło się w przysłowie: kochaj bliźniego swego, jak siebie samego. Miłość i cenienie siebie za pewne cechy charakteru, czy konkretne zachowania jest dobra.

W psychologii możemy spotkać się z artykułami, które opisują, że ludzie dumni i z pewnością siebie będącą na wyrost, mają lepsze osiągnięcia w życiu zawodowym, a także w prywatnym. Bo będąc przekonani o własnych, ogromnych możliwościach, nie poddają się taka łatwo, nie krytykują siebie, a przeciwności na drodze ku celowi traktują jak igraszki losu, czyli coś co się przytrafiło i trzeba tą przeszkodę pokonać. Oczywiście prowadzi to do krótkowzroczności i problemów z umiejętnością wyłapania własnych ograniczeń czy błędów. Jednak w doraźnej dawce, duma i poczucie godności może nam pomóc góry przenosić i zdobywać najwyższe szczyty.

ZŁOTY ŚRODEK

Kluczem do wszystkiego jest zawsze i wszędzie – ćwiczenie umiejętności samoobserwacji oraz wewnętrzny dialog.  Choć może Ci się to wydać śmieszne, to zaskoczy Cię fakt, że tak naprawdę rozmowy w swojej głowie odbywasz przez cały czas. Czy to kupujesz bułkę, czy w momencie jak dobierasz pranie z pralni, zmieniasz żwirek kotu, czy szykujesz kolację.

Na pokonanie pychy oraz jej przeciwnika, jakim jest niskie poczucie własnej wartości, jest jedna recepta:  akceptacja siebie z całym inwentarzem i pokochanie siebie za to, kim się jest. A jeśli tego nie wiesz – pytaj w kółko siebie. Odpowiedź w toku całego życia będzie się zmieniać. Nie oznacza to jednak, że którakolwiek z nich była nieprawdziwa…

Kiedy mi się zdarzy, że rozpędzę się tak bardzo, że zaczynam lekceważyć czyjeś zdanie albo umniejszać ich osobę w oczach innych ( choćbym robiła to perfidnie delikatnie) od razu słyszę takie wewnętrzne wołanie: Hej! Stop! Przeginasz! Zejdź na ziemię. Co ty wyprawiasz? Miło by Ci było jakby ktoś traktował Cię źle i z wywyższeniem? Traktuj innych jak sama uważasz, że chcesz być traktowana. Szacunku trochę! To też człowiek. Jest dla siebie równie ważny jak i ty dla siebie. Ma prawo myśleć i robić inaczej niż Ty.

Bądź czujny, kiedy ubliżasz sobie, umniejszasz oraz wtedy, gdy zbytnio się upiększasz i przypisujesz wszelkie zasługi. Nigdy nie wiesz, kiedy człowiek, którego podepczesz, będzie jedyną osobą zdolną Ci pomóc. I nie przewidzisz, kiedy sytuacja w której czułeś się lepszy i fajniejszy od wszystkich, stanie się Twoim przekleństwem.

Dlatego akceptując równość wszystkich ludzi, zostaw sobie miejsce na szczyptę uczucia pychy, które utrzymywane w ryzach, może Cię popchać odpowiednio do przodu albo dodać odwagi, kiedy staniesz na rozstaju dróg z rękoma w kieszeniach.

„Wolę być prawdziwym dla siebie, nawet jeśli grozi to narażeniem się na kpinę innych ludzi, niż być dla siebie fałszywym i narazić się na własną odrazę.” Frederick Douglass